Canım Annem;
Her gün gectikce icimde acı dan boslugundan yoklugundan azalan yok. Eksikliğim gücüm sensizliğim. Dayanmam ,sevinmem,üzülmem cok zor. Annem gecen sene bu zamanları düsünüyorumda icimden. Seninle yaptıgımız her sey o kadar daha fazla degerli geliyor ki. Sensiz gecirdigim her saniye benim icin bir azap. Arkadaslarım ve annesi geldi . Onları gördüm ve aglamaya basladım. Sen yoksun. Aynı bizde onlar gibi idik. Simdi sadece ben kaldım. O gittigim ev bombos . DOlmuyor ici. O ev ev deil. Huzur yok. Gözlerimdeki yaslar artıyor anne. Ofiste masamda bir resmimiz var. Onunla konusuyorum her gün. Herseyden haberin oluyor mu? Mezarına gelemez oldum anne. Dayanmıyor yüregim. Rüyama geldin ya anne! Ben Mersinde idim. O kadar gercek idiki gördüklerim. Bana küsmüstün anlamıstım affetmen icin yalvardım olmadı Ölmek isteyince bana nasıl sarıldın. Hala icimde o his gitmiyor. Özlem dolu sarılısın. Uyandıgımda gözlerimi acabildim anca sanırım 15-20 dakika vucudumu hareket ettiremedim. Sen beni geri gönderdin zamanı değil dedin ya. Ben seninle mi idim neden bıraktın beni ki geri bu dünyaya. Cok güzeldi seninle oldugum o rüya. Annem herkes aynı ve cok calısıyor. Borclar odensin annemin üzerindede birşey kalmasın diye. Ama henuz hepsini yapmayı basaramadık . GÜn saymaya basladım gene. ANNE denilince bir yerde kriz geciriyorum. Senin olmadıgın geliyor aklıma(sanki hic cıkıyorda). Kendime yeni bir oyun buldum sen bir yerlerdesin ve geleceksin saracaksın bulusacagız. Adım attıgım her yolda seni bekliyorum ben. Eger inanırsa su senin sevgin ile dolu kalbim öldüğüne aklımı kacıracagım. Annem. Annem seni üzdüüğüm her saniye icin beni affet. O topragın altında senin oldugunu bilmeye dayanamam. Sadece resimlerde kaldıgına inanamam. İNANMAM:............
Cok özledim ÖZLEDİm. ÖZLEDİM: ÖZLEDİmmmm.
Her gün aglayan ve sensizliğe dayanamayan kızın.
27 Nisan 2008 Pazar
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)